ИГРА, ДРУЖЕЊЕ И ЗАБАВА

Играта е забавно средство преку кое децата најлесно учат за себе, за другите и за светот кој ги опкружува. Таа е од голема важност за емоционалниот, социјалниот, когнитивниот и физичкиот развој.

Децата поголем дел од денот го поминува во игра, преку која ги задоволуваат имагинативно незадоволените желби и потреби. Децата во своите игри го реконструира она што го прават возрасните околу него, се обидува да ги сфатат нивните односи. Во текот на психичкиот развој на детето се создаваат предуслови и потреба од нов вид на активности кои се посложени од претходните.

Додека децата си играат, тоа е над својата просечна возраст, како да е за глава повисоко од себе. Преку играта децата се запознаваат со различни видови активности на возрасните, учат да ги разберат чувствата и состојбите на другите луѓе, сочувствуваат со нив, стекнуваат комуникациски вештини со врсниците и постарите деца. Тоа придонесува за збогатување на сетилното искуство на детето, развој на визуелно-фигуративно размислување, имагинација и говор. Ги поставува основите за креативност. Во исто време, таа е лесна и радосна активност, што на детето му создава задоволство и го одржува во добро расположение.

Кога детето е активно и ангажирано во текот на играта, се создаваат нови неврални конекции кои се одговорни за развој на вештини за извршните функции, како што се: фокусирање, изолирање од можни попречувања, држење до информациите кои се корисни во дадениот момент за постигнување на намерата, како и за доживотно учење. Децата учат преку движење и допир, имаат потреба од богати физички и сетилни искуства. Интензивните сензорни и физички стимулации се важни за развој на синапси во малиот мозок. Овие синапси се зајакнуваат преку повторување на моторичките движења кои најчесто се дел од секојдневните игри на отворено. Затоа е важно децата колку што е можно повеќе да бидат во интеракција со природната околина и да имаат различни моторички активности